Mahashivratri, sollemnitas annua Domino Shiva dicata est, the Adi Deva.
Occasio- nem suam divinum chorum exercet, nomine Tandava vel cosmicum Shiva tripudium.
"In Prohibeo religione haec forma saltationis Dominus Shiva notus est ut Nataraj et significat Shakti, seu vis vitae. Cum tabella e regione statuae explicat, opinio est Dominum Shiva universum in exsistentiam saltasse, eamque movere et tandem extinguere. Carl Sagan metaphoram traxit inter choros cosmicos Nataraj et moderni studium partium "cosmicorum" partium subatomicarum.". (CERN)
Celebris astrophysicus Carl Sagan metaphoram traxit inter cosmicam Shiva choream et cosmicam partium subatomicarum in his verbis:
"Prohibeo religio unica est magnarum mundi fiderum dicatarum quod ipse Cosmos immensum subeat, immo infinitum, numerum mortes et renascentium. Sola est religio, in qua tempus squamae respondet, sine dubio casu, modernis cosmologiae scientificis. Eius cursus currunt a die et nocte ad diem et noctem Brahmae, 8.64 miliardis annorum longus, longior quam aetas Telluris vel Solis et fere dimidium temporis ab Big Bang. Et multo longiores sunt adhuc temporis squamae.
Alta et blanda notio est mundum esse somnium dei, qui post centum annos Brahma se in somnis insomnium solvit. Mundus cum eo dissolvit – donec, post alterum Brahma saeculum, se turbat, se componit et iterum magnum cosmicum somnium somniare incipit. Interea, alibi, infinitae rerum aliarum sunt, cum suo quisque deo cosmico somniante somniante. Magnae hae notiones ab alio temperantur, fortasse adhuc majores. Negant homines somnia deorum esse, sed somnia hominum esse deos.
In India sunt multi dii, et quisque deus multas habet manifestationes. Aera Chola, saeculo XI coniecta, varias comprehendunt incarnationes deus Shiva. Horum elegantissima et sublimior repraesentatio est creationis universi in initio cuiusque cycli cosmici, argumentum quod notum est. cosmicus chorus Shiva. Deus, in hoc manifestatione appellatus Nataraja, Rex Saltatio, quattuor manus habet. In dextera autem manu tympanum, cuius sonus est vox creaturae. In sinistra manu lingua flammae est superior, commemoratio universum iam recens creatum billiones annorum ex nunc funditus deleturos esse.
Hae imagines profundae et pulchrae sunt, ut mihi videtur, quandam praemonitionem notionum astronomicarum recentiorum. Verisimile est, quia magnus Bang universitas dilatatur, sed in perpetuum dilatare perseveret minime liquet. Expansio paulatim tardat, seipsam sistit et retrahit. Si minor est quam quaedam quantitas materiae criticae in universo, gravitas galaxiarum recedens non erit insufficiens ad obsistendum expansionem, et universum fugiendum in aeternum. Si vero plus materiae est quam videre possumus - absconditum in foraminibus nigris, inquam, vel in gas calidis sed invisibilibus inter galaxias; tunc universitas gravi- tate continebit et sumet cyclorum Indicarum successionem, expansionem contractionem sequitur. Universus super Universum, Cosmos sine fine.
Si in tali oscillante mundo vivimus, magnus Bang non est mundi creatio, sed solum finis prioris cycli, interitus ultimae incarnationis Cosmos. (Excerpt ex libro cosmos by Carl Sagan page 169).
***
***
